Felsefe ve hayat ilişkisi, insan varoluşunun anlamını, doğru ve yanlış arasındaki ayrımı, etik değerleri, gerçeği arama sürecini ve daha birçok konuyu içeren bir ilişkidir. Felsefe, insanların hayatlarında karşılaştıkları sorulara yanıt aramak için kullanabilecekleri bir düşünme biçimidir. Felsefe ve hayat ilişkisi, dünya görüşünü şekillendirmek için kullanılabilir. Felsefe, hayatta karşılaştığımız durumlara ilişkin düşüncelerimizi ve tutumlarımızı şekillendirebilir. Örneğin, felsefe bize, dürüstlük, adalet, hoşgörü, eşitlik gibi değerleri benimseme konusunda rehberlik edebilir. Bu değerler, insanların yaşamlarını daha anlamlı hale getirmelerine yardımcı olabilir. Aynı zamanda, felsefe hayatın anlamını araştırmak için de kullanılabilir. İnsanlar, hayatın anlamı hakkında düşünmek için felsefeyi kullanırlar. Bu, insanların amaçlarını ve hedeflerini belirlemelerine yardımcı olabilir ve onlara hayatta neyin önemli olduğunu hatırlatabilir. Felsefe aynı zamanda, insanların kendilerini daha iyi anlamalarına yardımcı olabilir. Felsefi düşünce, insanların kendi davranışlarını ve tutumlarını sorgulamalarını sağlar. Bu, insanların daha derin bir anlayışa sahip olmalarını ve kendilerini daha iyi tanımalarını sağlar. Felsefe ve hayat birbirinden ayrılmaz bir ilişki içindedir. Felsefe, insanların dünya görüşlerini ve değerlerini şekillendirmelerine yardımcı olurken, hayatta karşılaştıkları sorulara cevap bulmalarına ve kendilerini daha iyi anlamalarına yardımcı olur.

Platon (MÖ 427 – 347) Platon, öğretmeni olan Sokrates’in Atinalı yöneticiler tarafından ölüme mahkûm edilmesi karşısında, yeni bir devlet örgütlenmesi önermiştir. Ona göre “İdeal devlette ya yöneticiler filozof ya da filozoflar yönetici olmalıdır.” Platon Devlet adlı eserinde adalet, demokrasi, tiranlık gibi kavramları ele almıştır. Ayrıca bilginin siyasal yönetimde önemine dikkat çekerek siyasete katkıda bulunmuştur.
İbn Sînâ (980 – 1037) Fıkıh, kelam gibi İslam felsefesi çalışmalarının yanı sıra başta tıp olmak üzere fizik, geometri ve mantık gibi bilimlerle ilgili çalışmalarda bulunmuştur. Tıp bilimi ile ilgili olarak yazmış olduğu “Kanun” adlı eseri uzun süre gerek İslam dünyasında gerekse Batı dünyasında etkili olmuştur.

Roger Bacon (1212-1292) Bacon, astronomi, fizik ve optik gibi disiplinlerin yanı sıra bilimde yöntem konusunda da çalışmaları olan İngiliz düşünürüdür. Bilgi birikimine yaptığı katkılardan çok, araştırma ve deneysel inceleme yöntemleri üzerinde durması önemlidir.
Desiderius Erasmus (1466-1536) Yeni Çağ’da ortaya çıkan ve insanı merkeze alan Hümanizm akımının temsilcisidir. Avrupa ülkelerinin ortak sanat ve bilim anlayışının çatısı altında birleşme düşüncesinden hareketle, eğitime büyük önem vermiştir. Günümüzde Avrupa Birliği öğrenci ve öğretmen eğitim ve değişim programlarının “Erasmus” olarak adlandırılması, onun eğitimle ilgili düşüncelerine dayanmaktadır.

Isaac Newton (1642-1727) Newton evreni büyük bir makine olarak düşünmüştür. Ona göre “Evren tanımlı ve güvenilir güçlerin etkisiyle zamanda ve uzayda matematik kanunlara göre hareket eden kütleler evrenidir.” Newton’un geliştirdiği “Newton Mekaniği Düşüncesi” günümüz mühendislik bilimlerindeki “Mekanik” ilkelerinin temelini oluşturmaktadır.

Bertrand Russell (Börtrınt Rasıl, 1872-1970) Russell, Whitehead ile birlikte yazdığı “Matematiğin İlkeleri” adlı eseri ile modern, sembolik mantığa önemli katkılarda bulunmuştur. Sembolik mantık bugün gelişmekte olan bilgisayar teknolojisinin temelinde bulunmaktadır.