Yıllar asır gibi geçip gitti hayatımdan
Yaşamamın yükü omuzum da büküldüm;
Büküldüm yükümün heybetli ağırlığında
Taşıyamıyor artık bedenim yorgunum.Çok yorgunum..Yüreğime yüklediğin tüm hüznü ve acıları;
İçimde ne kadar sen varsa söküp attım
Ağlamak istiyorum akmıyor gözyaşlarım
Sensizliğimde dalları kırılan ağaç gibiyim. Yorgunum çok yorgunum..Uyumak ve hiç uyanmamak istiyorum
İstiyor muyum?
Aslında artık onu da bilmiyorum!
Karanlık bir kuyuda sıkıştım sanki boğuluyorum.Yorgunum çok yorgunum..Öyle yorgun öyle mecalsizim ki sanki ölüyorum
Düş sırtımdan dünya düş, artık seni kaldıramıyorum
Yorgunum çok yorgunum
Yalnızlığımın karanlığında uyumak istiyorum..