1913 yılında İstanbul’da dünyaya gelen Halim Şefik Güzelson, 10 Haziran 1990 yılında İstanbul’da hayatını kaybetmiştir. Babası Ali Şefik, dönemin bilinen İttihatçılarındandı. Babası Ali Şefik’in ve eşi Saynur Hanım’ın ‘İyison’ soyadını kullandı Ancak Halim Şefik, şiirlerinin içeriğine de uygun olarak ‘Güzelson’u tercih etti.

Haber Merkezi / Çocukluk yıllarını, Beykoz’da, Orhan Veli Kanık ile arkadaşlık ederek geçirdi. Camcılık ve kunduracılık gibi çeşitli işler yaptı. Şiirleri 1943 yılında Servetifünun-Uyanış, Aile, Varlık, Yazko Edebiyat dergilerinde yayımlandı.

1950 yılında ressam Saynur Hanım’la evlendi. Gümrük ve Tekel Bakanlığı’nın Haydarpaşa’daki bürosunda çalıştı. Babıâli’de serbest kitap satıcılığı yaptı. “Sokaklarda, vapur ve trenlerde şiir kitabını ‘kırk yılda yazıldı, kırk dakikada okunur’ sloganıyla sattığı söylenir.”

1978 yılında kendi imkânlarıyla Otopsi adlı tek şiir kitabını yayımladı. Bu şiirler, aradan uzun yıllar geçtikten sonra yayımlanmalarına karşın, Garip hareketini devam ettirir niteliktedir. Ancak dergilerde yayımlanma tarihleri Garip ile paralellik gösterir.

60 şiirin yer aldığı Otopsi’de yaşama sevinci, sıradan insanların yaşayışı, aşk, çocukluk, aylaklık, tabiat… gibi temaların ön planda olduğu görülür ve büyük ölçüde Garip anlayışını temsil eden şairlerin temalarıyla benzerlik dikkati çeker.

Bu şiirlerde gündelik hayat, yine gündelik ve sıradan bir konuşma dili ile anlatılır. Otopsi’deki şiirlerde, şairin kendi hayatına dair otobiyografik unsurların fazlalığı söz konusudur. “Otopsi” ve “Gezgin Kitapçının Türküsü”, Halim Güzelson’un kendini dile getirdiği şiirlerdir.



“Otopsi”

Morgda açılınca kafatası
Doktor beyler beyin gördüler
İndirince tenkafesine neşteri
Doktor beyler yürek gördüler
Yürekte ne gördüler dersiniz
Yürekte memleket gördüler
Dünya gördüler
Bir de dost gördüler
Ama bu işte doktor beyler
Doğrusu geç kaldılar
Çok geç kaldılar

“Somut”

Şiir bir emekçidir
Hep güzel şeyler üretir
Bir yerde rastlarsan ona
Gir koluna bize getir

“Özyaşam”

Yapısı has mavi çelik
1913’te doğdu
İstanbul’ludur üstelik


Doğru dürüst okumadı
Girmedik iş de komadı
On iki yıl gümrüklerde
Kamyon plakası yazdı

Hangi birini sayalım
Camda kundurada çalıştı
İşi sevdi ve alıştı
Ekmeğini herkes ile
Güle oynaya bölüştü


Bir suçu var, ama yaptı
Ergeç cezasını çekecek
Koca tanrı durur iken
İnsan oğluna taptı

Azıcık duralım burada
Anacı Naciye Hanım
Her anışta o dilberi
Yüreciği paramparça

Babası Ali Şefik
Ozan, Devrimci, Jön Türk
Ömrü geçmiş bu yiğidin
Sürgünlerde zindanlarda


Belki çirkin, belki güzel
Belki kötü, belki iyi
Bir okuyun otopsiyi.