Sürgün yağmurlarında açtım gözlerimi
Ve yitik mavilerin alevi oldu bana yaşamak
Radyo cızırtılarıydı yegane yoldaşlarm
Dedim ya,yağmur yağıyordu
Bir acayip haldi
Dedim ya,radyolar çalıyordu
Nağme,yine bir gülnihaldi

Gülün sürgünüydü benimki;
Hamranın en parlak hali,
Gecenin insafsız karanlığı,
Savrulmaktı turnanın kanadından düşen bi tüy gibi
Züleyha'nın gözünden düşen yaştı bağrımı yakan alev
Yusuf-u biçarenin çahıydı zulmetim
Yakub'un şefkati,
Süleymanın himmeti,
Yunus'un tövbesiydi yanan ellerim.
İsmail'in boynunda bıçak,
Musa'nın elinde asa,
İsa'nın dilinde muştuydu hasretim.
Üveykin sırtında aşk gibiydi
Zavallı yitik mavim...

Ummanların ardıdır hayalin bittiği yer
Ve unutma,su gülüdür çöllerin
Nilüferin busesi gibidir yaşamak
Kapanır,bir daha açılmaz gözlerin
Nilüferi öpmeden,
Çölde suyu içmeden,
Katreyle inen melekle,
Müntehada binekle başladı
İklim-i hayaldeki sevgim
Sevgim sürgündür benim,
Sürgünse gözlerin...
İffetin göğsünde nişan,
Gök tesbihinde imame,
Arzı bölen sayhaydı sözlerin.
Nuh'un ve Semud'un
Sodom ve Gomore'nin
Kızıldenizde zalimin
Son feryadıydı nimetin...

Yetmiş bin perdenin ardında,
Cebrailin kanadında
Sana ulaşsın ah-ül harab-ı acizlerim.
Ey gül ikliminin sultanı!
Ey sürgünümün serdarı!
Duy şu paryanın çığlığını,
Elleri ellerine değsin,
''Elhamdülillah'' desin!...