Tek başına meditasyon yapmak isteyen bir Budist rahip, sandalla gölün ortasına gider, gözlerini kapatarak meditasyona başlar.
Huşû içinde geçen bir kaç saat sonra, birden başka bir sandalın kendi sandalına çarptığını farkeder.
Henüz gözleri kapalıyken, içinden bir öfke yükselmeye başlar.
Gözlerini açtığında, kendisine çarpıp meditasyonunu bölerek onu rahatsız eden sandalcıya bağırmaya hazırlanır ki, yanında bomboş bir sandal görür.
Bağlandığı yerden kopmuş ve kendi kendine gölün ortasına kadar gelmiştir.
İşte o anda rahip, aslında öfkenin kendi içinde olduğunu idrak eder ve ortaya çıkmak için bir dış etkenin gelip vurmasının yeterli olduğunu anlar.
O günden sonra rahip, herhangi biri gelip onu rahatsız ettiğinde ya da öfkesini tetiklediğinde, hep şunu hatırlar;
Diğer kişi sadece boş bir sandal.
Öfke benim içimde..