Tavşanın biri ormanda çoğu hayvandan sıkılmıştı. Artık kimsenin yüzünü görmek istemiyorum, diyordu. Bunun için ne yapmalıyım, diye düşünürken,
Çakalın biri dedi:

-Bence etrafına bir duvar ör. Artık kimse seni göremez, sen de kimseyi görmezsin. Böylece sevmediklerinden kurtulmuş olursun.

Böylece tavşan çakalın bu teklifini çok güzel buldu ve hemen etrafına duvar örmeye başladı.
"Ne güzel dedi, artık kimseyi görmüyorum. Kurtuldum nefret ettiğim yüzlerden."

Bu sırada oradan geçmekte olan bilge kaplumbağa, tavşanın ördüğü duvarı gördü.

Dışardan tavşana seslendi:
-Merhaba tavşan kardeş Senin bu halin nedir, beni çok şaşırttın.
Bu ördüğün duvar da neyin nesi?
Biz sevgiyle bütünleșmek için uğraşırken, cihanın yüzünü, cennete çevirmeye gayret ederken, senin yaptığına bak.

-Evet, dedi tavşan. Artık sevmediklerimi görmüyorum.

Bunun üzerine bilge kaplumbağa şöyle dedi:
-Doğru, artık sevmediklerini görmüyorsun. AMA UNUTMA ARTIK SEVDİKLERİNİ DE GÖRMÜYORSUN.