Bir varmış, bir yokmuşşşşşşş…..Adam gibi sevenler çokmuşşşşşşşş, muş, Leyla ve Mecnunlar ….varmışşşş, mışş, miş…



Şimdilerde ise “ kurnazlık ve hile” var.

Sevginin bayrağı olarak kamufle bir şekilde dolaşmakta ortada.

Ağzıyla kaymak yapanlar var, bal misali belirenler…

Bu zamanda her tatlı dile, her tebessüme karşı dikkatli olmalıyız.

Aslını ve arkasını kısacası niyetini bilmediğimiz ağzı kaymak, bal dudak kimselerden uzak durmalıyız.

Nihayetinde zehiri altın kadeh ile sunarlar, ağzı kaymak yapanlar yağı yüzüne gözüne bulaştırırlar.



O eski mişli sevgiler Türk sinemalarına , masallara mahsus.

Şimdi ise sevgi adıyla her türlü çirkinliğe giden bir uzun sinemadayız.

Sinemalar öyle çok ki….

Biri bitiyor, diğeri başlıyor.

Anormal olanları, normalmiş gibi perde tanımadan sergile yarışındalar.

Karamsarlık, ümitsizlik, inançsızlık, ….var.

İnsan azmini ve iradesini hiçe sayan, gerçek sevgileri örten, kurutan sinemalar….



Ahlak ve terbiye “out” , ahlaksızlıksa “in”.



Bazısı televizyonumuzda, bazısı sokağımızda, bazısı iş yerimizde….

Ne yazık ki emeksiz, merhametsiz, …”sevgicik”lerle sarılmışız.



Peki biz bu sevgilerin neresindeyiz?

ya da sevgiciklerin?