Zamansız gittin ey sevgili, oysa ben daha ellerinin sıcaklığına alışamamıştım ve yanağıma kondurduğun o utangaç, çekingen, sıcak küçük öpücüklerine doyamamıştım…

Elin elime değidiği zaman bütün vücudumun titremesine ve avuç içlerimin terlemesine doyamamıştım…
Seni gördüğüm zaman ayaklarımın birbirine dolanmasına dilimin tutulmasına, heyecandan yapmış olduğum o küçük ufak sakarlıklarıma alışamamıştım…
O güzel dudaklarından dökülen bana ithaf edilmiş buram buram aşk ve sevgi kokan nidalarına doyamamıştım…

Ama Gittin…

Ben her nefes alış veriş mesafesi kadar geçen zamanda bile özlerken seni, bütün doyumsuzluklarımla beni benden alıp sormadan, sorgulamadan NEDEN attın ki beni bu sensizlik denilen kahrolasıca kör karanlık köhne gecelere… NEDEN dostum sırdaşım eyledin parmaklarımın arasında ki tütün kokusunu ve şuan bile iki parmağımın arasında yanan zehir zıkkım nikotini…