Bugün konumuz yunan mitolojisinin en büyük ve en güçlü ama bir o kadar tuhaf tanrısı Zeus. Yunanlar binlerce yıl bu bencil, kibirli ve çapkın tanrıya dualar etmişlerdir.

Onu biraz daha yakından tanıyabilmek için doğuşuna ve bazı efsanelerine bakalım. ‘Tanrıların ve İnsanların Babası’ olarak bilinir. Bu unvanın da hakkını verir bir yandan. Her ne kadar ona az önce çapkın demiş olsam da pek de öyle değildir.

Zeus isminin kökeni zeu-, div- dir. Sanskritçede, Hintçede, Pers ve İtalya uluslarında, Latincede ve latinceden gelme dillerde de bu kök vardır. zeu-, dyeu, dieu, diu şeklinde görülür ve genel olarak baba, tanrı anlamına gelir.

İnsan veya tanrı fark etmeksizin her kadının peşinde koşar. Şekiller değiştirir, zorla yataklarına girer, kaba kuvvet uygular, tecavüz bile eder.

Bu pek çapkınlık değil… Tanrısal özellikleri sadece doğa üstü güçlere sahip olmasından ibarettir. Onun dışında oldukça kötü bir karaktere sahiptir. Bu yönleriyle fazla insansıdır.


Romalılar ona Jüpiter demektedir. Karısı baş tanrıça Hera’dır. İkisinin karakterini biraz detaylı incelediğinizde tanrısal özelliklerinden çok insani özellikleri ön plana çıkar. Şimşeklerin ve gök gürültüsünün tanrısıdır. Her tanrı gibi caydırıcı ve hükmedici bir gücü vardır.


Ondan korkmak için sadece kafanızı kaldırıp gökyüzüne bakmanız, gördüğünüz şeyin kudreti ve bilinmezliği karşısında ezilmeniz gerekir. Dünyaya dair çok az şey bilen insanoğlu denizlerden, gökyüzünden ve doğal afetlerden fazlasıyla etkilenerek bu tanrıları yaratmışlardır.


Şimdi doğumundan başlayarak binlerce yıl çok büyük topraklarda inancının hükmünü süren bu tanrıyı daha yakından tanıyacağız.