Azrail canını almaya geldiğinde Hz.İbrahim, canını kolay teslim etmez. Azrail’e:
- Yürü git, Sultana arzet, halilinden can istemesin artık, der.

Yüce Allah buyurur ki: “Eğer Halil’imsen haliline canını feda et! Halbuki sen caınını vermemeye uğraşıyorsun. Başka kim böyle dostundan canını esirger?”

Yanında bulunanlardan biriside Hz.İbrahim’e;

-Ey alemin nuru, neden Azrail’e can vermiyorsun? Aşıklar bu yola canlarını koyarlar; sen ise bir canını esirgiyorsun diyiince:
Halillullah derki.

- Ben hemen canımı verecektim ama araya Azrail girdi. Halbuki ateşe atılırken Cebrail gelmiş, “Ey Halil, benden bir şey iste” demişti. O zaman ben Cebraile bakmadım. Çünkü yolumu kesiyor, beni Rabbimden alıkoyuyordu. Cebrail’e bile baş eğmemişken ben, nasıl olur da Azrail’e can veriririm?

Allah’tan “Canını feda et” sesi,ni duymadıkça can veremem ben. Fakat O can vermemi emrederse, bütün can ülkesi yarım arpa bile etmez bence. O emretmedikçe iki alemde de canımı başka birisine teslimm edemem ben. Diyeceğim bundan ibaret.