Gerçek Tevekkül

Vaktiyle zeki, çalışkan bir medrese öğrencisi; çok sevdiği, derslerini dinlemekten ayrı bir zevk aldığı hocasını rüyasında görür. Ancak Rüya bu ya, hocası cennetin kapısında beklemektedir ve fakat bir türlü içeri giremez. Uyandığında çok üzülür ama “Ne olacak canım, alt tarafı bir rüya!” deyip kendini teskin eder.

Aradan bir süre geçer, aynı rüyayı birkaç gün üst üste görünce endişelenir. Gündüzleri dalgın gezer, ama geceleri uykuya dalmak istemez. Bunun hikmetini düşünüp durur. Hocası da onun bu durgun hâlinden, canını sıkan bir durum olduğunu anlar. “Nedir seni böyle kara kara düşündüren?” diye sorar.

Ama Talebe, başta söylemek istemese de hocasının ısrarına dayanamaz ve “Hocam uzun zamandır sizi rüyamda, cennetin kapısında beklerken görüyorum. Fakat Kapıdan girip de o eşsiz nimetlere gark olamıyorsunuz. Ben bu işin hikmetini kavrayamadım, dalgınlığım bu sebeptendir.”

Hoca gülümser, “Oğlum ben senin gördüğün rüyayı (cennetin kapısında öylece beklediğimi) kırk yıldır görüyorum ama yine de ümitsiz ve isyankâr değilim. Çünki Doğru bildiğim yolda yürüyor, Allah’a kulluğumu eksiksiz yerine getirmeye çalışıyorum. Bana düşen de budur. Gerisi Allah’ın bileceği iştir.”