19. yy’da ortaya çıkmıştır.
Realizmin şiirdeki yansımasıdır; başka bir ifadeyle duygu*sal, içe dönük olan şiire tepki olarak doğmuş, realist şiir akımıdır.
Sadece şiirde görülen bir akımdır.
Şair, şiirde kişiliğini gizlemiş gözlemlerini nesnel bir şekilde yansıtmıştır.
Şiirlerde felsefi düşünceler, bilimsel görüşler işlenmiştir.
“Sanat sanat içindir” felsefesiyle yazılan şiirlerde, “kuyum*cu titizliği” görülür; sözcük seçimine, ölçü, kafiye ve redif gibi şiirin şekilsel unsurlarına büyük önem verilmiştir.
En çok “sone” biçimi kullanılmıştır.
Eski Yunan ve Latin kültüründen tarihi’ olaylardan ve efsanelerden etkilenilmiştir.
Dil, açık ve yalındır.
Betimlemelerle adeta resim çizilmiştir.
Şiirin güzelliği, topluma yararlılığına tercih edilmiştir.
Türk edebiyatında Servet-i Fünun şairleri bu akımdan et*kilenmişlerdir.
Temsilcileri

Theophile, Gautier, Jose Maria de Heredia, Thedore, Banville, François, Coppe, Leconte de Lisle

Türk edebiyatında: Cenap Şahabettin (ilk temsilci), Tev*fik Fikret (en önemli temsilci), Yahya Kemal (kısmen)