1990'da İtalya'da yapılan bir çalışmada, araştırmacılar kısa bir süre önce aşık olanlarda, yani taze aşıklarda 'Obsessive Compulsive Disorder' (Saplantılı Zorlanma Nevrozu) belirtileri gözlemlemişler.

Bu bozukluğa yakalanan kişiler belli şeyler için saplantılar gösteriyorlar, sık sık el yıkama, kapının, pencerelerin kapalı olup olmadığını sürekli kontrol etme, şiddetli bir ölüm korkusu duyma gibi…

OCD belirtilerinden biri seratonin isimli kimyasal madde miktarında görülen azalma. Bu maddenin düşük seviyede olması, aşırı heyecan ve depresyonla ilişkilendirilebilir. Yakın bir zaman önce aşık olduklarını öne süren İtalyan öğrencilerin de seratonin seviyesinin diğerlerinden yüzde 40 daha az olduğu gözlenmiş.

Ancak aşık olmanın biyokimyasal etkileri sürelilik arz etmiyor.

Bir yıl sonra aynı kişiler tekrar gözlendiklerinde seratonin düzeyleri normale dönmüş. Bu durum ise aşkların devamlılığı için gerekli görülüyor. Aksi takdirde aşık olduğumuz andan itibaren hayatımızın geri kalanını saplantılı, takıntılı birer aşk hastası olarak sürdürmek zorunda kalmak pek de cazip olmasa gerek.