Seni sevmeyen ama gitmene de izin vermeyen biri aslında seni değil, kendi boşluğunu tutuyordur.

Hani biri vardır hayatınızda, sevdiğini tam olarak hissettirmez. Ama çekip gitmek istediğini de bırakmaz. Sen onun için bir değer değil, bir doldurucusun.

Boşluğunu unutmak için seni yanında tutuyor. Seni değil, aslında kendini terk etmek istemiyor. Psikolojide de buna "duygusal bağımlılık" deniyor.

Ama o bağımlılık sana değil, senin varlığınla bastırdıkları kendi boşluklarına. Onlar seni sevmez. Ama sen gidince kendi eksiklikleri onlara daha çok görünür olur.

Ve bu yüzden ne seni mutlu ederler, ne de mutlu olman için seni serbest bırakırlar.

Tutunmak, değer görmek demek değildir. Bazı tutuşlar bencildir. Bazı bağlar sevgiyle değil, korkuyla kurulur.

Ve bazı insanlar senin varlığını ihtiyaç gibi değil, bir kaçış gibi kullanır. Sen ne oluyorsun şimdi biliyor musun?

Tutulan ama sevilmeyen, yanında kalınan ama ruhuna dokunulmayan biri oluyorsun. Ne kadar acı değil mi?