[Emre]

Sen yoksun artık!
Papatyalar boynunu bükmüş
Toprağını terk ediyor!
Sarısında umutlarımı,
Beyazında sevdamı,
Beni de benden, bedenimden
Alıp gidiyorsun…

Sen yoksun artık!
Şehrimin yağmurları buruk,
Güneşi ayrı kasvette;
Karanlıklar öpüyor sokaklarını,
Sen diye adımladığım kaldırımlarını
Söküp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Sabahlar kederli,
Öğlen vakitleri na hoş,
Akşamlarımsa bomboş,
Gecelerimi hasrete
Döküp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Şiirlerimin dili lal,
İmgelerim kayıp;
Sensizliğe tüm yazdıklarımı,
Seninle içinde bulamadıklarımı
Bırakıp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Zifir mavim yok; senlerim yok!
Siyahlar daha aydınlık
Uçurumlarım “-hadi be’”lerim,
Kör bir kuyuya beni
Atıp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Yaşanmamış nice sevdalarda,
Düşlerde; hele ki rüyalarda,
Anlamsız riyalarda,
Hayalini gözlerimde
Yıkıp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Çıkmazlarım çoğalıyor,
Umutlarım dağılıyor,
Gitme deyişim boşuna.
Beyhude çırpınışlar
Binlerce atın koşumuna,
Gemi azıya
Çekip gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Annesiz yavru gibi;
Bükülmüşlerimde seni beklerken,
Gözlerine son kez gülerken,
Aşkına, sevdaya açılası kapıyı
Çarpıp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Sensizlik çok pahalı;
Ödeyemem bedelini,
Bulamazsın benden sevdalı
Pazarlıkta çektin artık elini
Umudumu üç kuruşluk hasrete
Satıp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Mekanım cennet olsa ne olur?
Beni ateşine attın ya!
Cehennem nedir ki mahşerde?
Ciğerimi cayır cayır
Yakıp gidiyorsun..

Sen yoksun artık!
Dilim dönmüyor hiçbir duaya;
Aklım ermedi gitti bu davaya,
Bir daha gelmezmişim gibi dünyaya,
Ölümümü bedavaya
Getirip gidiyorsun..