Bir cehennem akşamıydı.
Askerler telaş içinde,
Yığınaktaydılar.
Annesine iyice sokuldu çocuk,
Sığınaktaydılar.

"Korkma oğlum!" dedi Anne
Bu bir oyun,
Rengarenk oyuncaklar atıyorlar gökten
Şimdi 10' akadar sayacağız,
Dedim ya bu bir oyun
Çıkıp oyuncakları toplayacağız.

Kahrını şefkate mahpus eyledi
Çaresizlik içindeydi kadın,
Ve oğluna ninni söyledi.

Açlıktan uyuyamıyordu çocuk
Nerden bilecekti yukarıda olanların,
Tahmin edemiyeceği kadar
Gerçek olduğunu.
Ona da bu rolü vermişti kader
Akıbeti buydu bu toprakların
En güzel gül bile açsa
Yıllara sorarsan eğer,
Söyler sana solduğunu.

Nerden bilecekti çocuk,
Uzlaşma çabalarını,
Sahtekar insan hakları savuncularını,
Nerden bilecekti,

Bir tüfeğin dakikada kaç mermi saydırdığını,
Bombaları, füzeleri, askerleeri.
Nerden bilecekti çocuk,
Petrol fiyatlarını.

O bir tek şey biliyordu,
Adı barıştı
Ve karnı açtı.
"Anne!" diyordu,
Tam üç gün geçti.

Anne düşüncelere daldı
"Az kaldı oğlum!" dedi,
Sabret az kaldı

Ve akşam olmuştu,
Uyandı çocuk
Annesi ağlamaktaydı
Ve öülm rengine boyandı çocuk
Hakikat ufkunu çağlamktaydı

Ruhunu almaya gelmişti melek
Artık boşaydı çaba,
Boşaydı söz söylemek
Son nefesini verirken çoçuk
Annesine sordu:

ANNE SAVAŞ NE DEMEK????"