Kışın kazma kürek yaktıran zamanlarıydı. Memuruz, zaten meteliğe kurşun atıyoruz. E, haliyle kazma küreğimiz de yok. Doğal gazı erkenden kapatıp yorganlara sarılıyoruz. İşte böyle bir gecede kapıdan tıkırtı geldi. Kafamı yorgandan çıkarmamla sokmam bir oldu. Belki de dışarısı evden daha sıcaktı? Kim bilir? Tıkırtı salona doğru geçti. Muhakkak ki hırsız girmişti. Kafamı tekrar yorgandan çıkardım. “Ulan paramız olsaydı, soğukta yatar mıydık?” dedim. Birkaç dakika sonra kapı kapanma sesi geldi. Onun yerinde olsam sıcak evleri girerdim. Oh mis, sıcacık, ısınırdım da! Sabah kalkıp mutfakta çayımı demledim. Salona doğru çayımla seğirttim. Yahu, benim buralarda bir battaniyem olacaktı! Lan, ulan hırsız, ulan hırsız.