Salkım
Bir yerdeki çamura
Bir göğe
Dokundu
Salıncaktaki yüreğimin kokusu


Silip attı
Bitmezlik tanımlarımı
Yağan kar bulutları


Küçücük saf bir tomurcuk oldu önce
Ben demeden kendi kendine
Ürpertilerle
Uzattı ellerini bahar güneşi gözlerine


Yok demedin
Git demedin
İstedin de üstelik


Anlamların koyuna
Düzenlediğin seferlerden dönüşlere
Eşlik etti çaresizlik


Sadeliğime değdirmeyecektin
Keşmekeş günlerini
Madem bahar sende yersizdi
Aşkın koynuna atılmalarıma izin vermeyecektin


Her güzellikten bir tane tutturduğum
Salkımlar oldum
Gözlerimden sarkan
Her birinde
Ayrı bir ben tadı bulmak varken
Ezilişimi çekip alamadım ayaklarının altından


Aşk şarabıyım şimdi
Yıllanmış kadar değerli
İçmesini bilemedin
Üzgünüm ben değil sen kaybettin...