Görmedin ki Beni
Sen kış mevsiminde hiç görmedin ki beni.
Nasıl üşüdüğümü,soğuktan titrediğimi,
kendime nasıl sokulduğumu hiç bilmedin?
Yağmur dualarına çıkmışım çiftçilerle beraber
ve ayaza teslim olmuşum.
Bunu görmedin.

Sen ilk baharda hiç yanımda olmadın ki,
görmedin beni.
Çiçeklere sevdamı,bahara hayrkırmamı hiç duymadın.
Ve yediveren güllerde nasıl bir sürgündüm.
Dokunamadın.
Bahar sağanağında nasıl seninle ıslandığımı,
çimenlerde nasıl yeşil olduğumu,
ve sana nasıl açtığımı…?
Bunu görmedin.

Sen yaz aylarında hiç görmedin ki beni.
Kumsalımda yürüğünü,
Sıcağımda yandığını hiç farketmedin.
Meltem esintimde kaybolmadın.
Martı kanatlarında bana gelmedin.
Körfeze karşı şiirler dökülürken kalemimden,
Diyar-ı gurbette belki mahsun,
belki benden bi haberdin.
Kurumuş dudaklarımı,
Kızaran yanaklarımı,…
Bunu görmedin.


Sen mevsim kışa dönerken hiç görmedin ki beni.
Alelacele savruluşumu,
ayaklara dolanışımı,
toprağa karışmamı,rüzgara teslimiyetimi…
kışa hazırladığımı bedenimi ve
hep üşüdüğümü,
odun ateşinde kendimi seyredişimi…
Bunu görmedin.

Sen beni hiç görmedin ki aşka tutsak oldun.
Ben seni hiç görmedim ki savruldum durdum.
Biz birbirimizi hiç görmedik ki.
(Biz birbirimizi hiç tanımadık ki…)