Uçar gibi hissediyorsan kendini bir boşlukta
Ve
mutluluğa benzemiyorsa bir takım duyguların;
Sen sıkılma, sırtını bana yasla
Bırak aynı renkte kalsın saçların.

Ağzın vazgeçerse gülümsemenin genişliğinden
Ve aniden,
Küçülürse bilmediğim dudakların;
Üşüyormuşçasına sararsa seni kolların
Ya da üşürsen gerçekten
Ve
ağırlaşırsa omuzlarında yaşamak,
Taşıyamayacaklarsa seni dizlerin,
umudu kesmişsen,
Sırtını bana yasla, sen keyfine bak.

Takvimin kimi yapraklarına rastgelince hayat
Gözlerin doluyorsa büyük bir yasla;
Sal gözyaşlarını ağlamak sanma ki kabahat
Ama önce sırtını bana yasla.

Dönüşüyorsa hüzün, ruhunu kaplayan büyük bir boşluğa
Kahkahaların birer baloncuk olup alacaklardır onu senden.
O gülen gözlerin ilham verdikçe bana
Sen de vazgeçme bu güzel bedenden.
Çünkü sen ;
En tepesinde bir ağacın, en tatlı meyve gibisin.
Bil ki nice meyve bahçelerini gizliyor
Derinlikte saklı çekirdeğin.

Ben de
derinlikte saklı duygularımla sesleniyorum sana
Yine de sen bilirsin
Sırtını bana yaslayabilirsin...