Duy Beni..
 

Söylenmemiş sozlerın dılıme verdıgı bır cezaydın..
Ufuklarda gulumseyen kızıllasmıs bır gunestın.
Sadece yuregımın uzandıgı bır yerdeydın.
ellerımı uzatıyorum.
Gozpınarlarımı akıtıyorum.
Yuruyorum ufuklara dogru ama
Nafile...
Duy benı
Duy artık
Saklanmıyorum
Saklamıyorum,
Yuregımı uzatıyorum sımdı sana
Sende cık artık
Duy beni....

Senı sevıyorum....
Sen gozlerımde pınar,dudaklarımda sarkısın
Uzatıyorum ellerımı ermıyor doruklarına
Yuregımı sokuyorum,caresız cıglıklar atıyor.

Asırlara sıgmaz sevdaydı bendekı...
Gozlerının kalbıme vurdugu kılıtı sokmeye calısırken
Hafızamda anıların sırdas yanlızlıgımla bogustugunu fark edıyorum...

Sen yer yuzunde topraga ekılmıs bır karanfılsın...
Akıtıyorum gozpınarlarımı bu yuzden topraga.
Yuregımden sonra belkı gozpınarım ulasır sana..

Gun batımının kızıllıgında ızlıyorum senı...
Yarım kalmıslıgın ve yasanmamıslıgın en doruk noktasından haykırıyorum
Yuzune dıyemıyorum ama
Seni Seviyorum...