Senden sonra gizli karanlık kuytulara sakladım umutlarımı kimsecikler bilmesin, kimse dokunamasın diye hasır altlarında biriktirdim, sana olan özlemlerimi kimselere belli etmeden. Ve seni büyüttüm içimde, içim ki; dört bir köşesinde hâlâ senin parmaklarının izi, gözlerinin rengi var. Hayata tutunmaya çalışmadım, oluruna bıraktım, olmayan hiçbir şeyi umursamadım. Ama yine de bir şekilde yaşadım işte, ya içimdeki sana tutundum ya da gökyüzündeki güneşe, anlayacağın her şeye alıştım.