Affetmek...
 

Karanlık evet karanlık günden güne içime işleyen karanlık...Zor hissediyordum bu hayatı ortamdaki karanlık...Derken çıktı karanlığın içine bir peri savaştı yok olmak üzerindeyken beni...Yakalamak, ulaşmak ,hissetmek...Duygularımla yeniden dirilmek...Sevmek karşılıksız ,ümitsiz...Ansızın kayboluş...Yine karanlık zifiri değil ebedi karanlık...Bekleyiş onu bekleyiş...Periye duyulan özlem...Ruhumun hayat kazanmasına tek ihtiyaç...Affetmek...