SEMBOLİZM (SİMGECİLİK)
 

Realizme ve realizmin şiirdeki yansıması olan Parnasizme tepki olarak 19. yy’da ortaya çıkmıştır.
Sembolizme göre: Gerçeği olduğu gibi anlatmak imkânsızdır. Dış dünya duyuların yanıltmasıyla ulaşır insana. O halde her insan dış dünyayı farklı algılar. Dolayısıyla şair şiirde izlenimlerini anlatmalıdır.
İzlenimler, sembollerle anlatılır.
Kapalı bir anlatım söz konusudur.
Şiirlerde musiki ve ahenge çok önem verilir.
Şiirde biçim kusursuzluğu aranır.
Özellikle şiirde sonra da tiyatroda gelişmiştir.
Temsilcileri

Baudelaire, Rimbaud, Mallarme, Verlaine, Vallery

Türk edebiyatında: Ahmet Haşim, Cenap Şahabettin (Kısmen Etkilenenler: Cahit Sıtkı, A. Hamdi Tanpınar, N. Fazıl Kısakürek, Ahmet Muhip Dıranas)