Bilinçaltımız ilişkilerle ilgili korkulara ev sahipliği yapar. Ama bu korkular bizi çoğu zaman durdurmaya yetmez, bıkmadan, usanmadan yeni ilişkilere yelken açarız. Sonra da yarı bilinçli, yarı bilinçdışı ilişkinin parçalanmasına neden olacak olaylar yaratırız. Evlilik terapisi sürecinde amaç, bu yıkıcı davranışların anlamını gün ışığına çıkartmaktır. Bu tür davranışlar, insanların yakınlaşma isteği duydukları, ama birbirleriyle bir ilişkinin gerektirdiği kadar yakın olamadıkları durumlarda ortaya çıkar. Bu kişilere ve partnerlerine, yapıcı konuşmaların nasıl yapılacağı, ev işlerinde veya çocukların eğitiminde yapılması gereken iş bölümü gibi konularla ilgili altın kurallar sunmakla yardım edilemez. Onların sorunları biyolojik cinsel farklılıklarından kaynaklanmaz. İlişkilerinin çatırdama sebepleri çok daha derinlerdedir. Bilinçaltında gizlenen korkuları, gerçek yakınlaşmanın asla mümkün olmadığına ve her ilişkinin bir gün biteceğine inanmalarını sağlar. Buna kısaca "bağlanma korkusu" diyebiliriz.