Yıllar geçtikçe anlıyoruz ki, yalan her zaman terk edilmeye açılan bir kapıdır; ve yalnızlık, sanıldığı kadar kötü bir yoldaş değildir. Hayal kırıklıkları gözlerimizi aralar, ama kalbimizi kapatır. Zaman bize artık güvenmeyi bırakmayı öğretir; çünkü nice insan vardır ki göründüğü gibi değildir. Bir kez aldatan, yeniden aldatır; zira insan değişmez, sadece daha ustaca yalan söylemeyi öğrenir.

Ve zamanla fark ederiz ki, yalnızlık aslında bir nimettir; kimseye bağlı olmamanın, kimseye hesap vermemenin paha biçilemez değerini taşır. Ne incinirsin, ne yargılanırsın, ne de yalana maruz kalırsın.