Bir zamanlar,
Özlem türküleri gibi söylüyordum seni.
Naatlar gibi okuyordum,sessizce ismini.
Ninniler gibi fısıldıyordum,yüreğime hasretini.
Soğuk su gibi içiyordum,yandığımda gülüşlerini.
Gülü koklar gibi kokluyordum, tenini.
Çiçek toplar gibi topluyordum,sevgini.
Tüm sesleri sesine benzetiyor,kulak kabartıyordum.
Hep bana sesleniyorsun,sanıyordum.
Yıllar geçti,uzun yıllar güzel gözlüm.
Ben hep aynıyım bu yüreğimle,
Hiç değişmedim,ya sen…

Alinti : Mustafa GÜR