Belki de Barışmışlardır


Nasreddin Hoca evinin bahçesindeki ağacın gölgesinde namaz saatini beklerken telaşlı bir şekilde kapısının tokmağına vurulduğunu işitir. Hoca, kapıyı açınca komşusunu görür ve;

“Buyur komşu, nedir bu telaşın?” deyince komşusu;

“Sorma Hocam, karımla baldızım saç saça, baş başa dövüşüyorlar.” der.

Bunun üzerine Hoca merakla;

“Komşu, ayıramadın mı?” deyince, komşusu sızlanarak cevap verir:

“Ne mümkün Hocam, bırak ayırmayı yanlarına bile yaklaşamadım.”

“Pekiyi, bu hanımlar ne diye kavga ediyorlar?” deyince komşusu;

“Bilmiyorum Hocam!” der.

Hoca bir defa daha sorar:

“Sakın, ‘sen yaşlısın, ben yaşlıyım’ diye kavga etmesinler?” deyince komşusu;

“Yok Hocam, yok başka bir konuda kavga ediyor olmalılar!” der.

Bunun üzerine Hoca rahat bir şekilde konuyu çözüverir:

“Komşum, o zaman telaşlanmaya gerek yok! Konu yaş değilse çabucak barışırlar, belki de şimdiye barışmışlardır bile.” der.