Kafamız çok karışık, çocukluğuma indiremem seni...
Ve beni indiremezsin içindeki yeryüzüne...
Ama elbet bir gün birisi çıkıp sarıverir yaralarımızı. Ve dokunur yüreğimizin derinliklerine, işte o zaman diner şiddetli dalgalar, güneş ansızın tebessüm eder ve birbirimiz için dilden dökülen kuru bir "elveda" olarak kalırız..