Gün güneşsiz ışıklar sönüyor,
İnsanlık kendini toprağa gömüyor sanki.

Sonsuz
Bu kavgan
Bu öfken
Ne diye
Dön bak
Bu dünya
Tükenmiş
Seninle



Bir oda ateşten, içinde insanlar...
Ölümü beklerken dua okuyanlar...

Sonsuz
Bu kavgan
Bu öfken
Ne diye
Dön bak
Bu dünya
Tükenmiş
Seninle

Masumdu yüreği, yoksuldu nefesi.
Vurulmuş, yatıyor, günahsız, suçu belli.
Tek suçu, yüreği, kaderi belli.